خصوصیات اصلی شیمیایی و فیزیکی پلیمر ایزوپرن هیدروژنه که آن را از لاستیک های طبیعی یا مصنوعی متمایز می کند چیست؟

ایزوپرن پلیمر هیدروژنه (EP) ، همچنین به عنوان پلی ایزوپن هیدروژنه شناخته می شود ، چندین ویژگی شیمیایی و فیزیکی را نشان می دهد که آن را از لاستیک طبیعی (NR) و سایر لاستیک های مصنوعی مانند لاستیک استایرن بوتادین (SBR) یا لاستیک نیتریل بوتادین (NBR) متمایز می کند. این اختلافات در درجه اول از ساختار هیدروژنه آن ناشی می شود ، که به طور قابل توجهی اشباع را کاهش می دهد و ثبات را افزایش می دهد. در اینجا یک مرور کلی ارائه شده است:

1. خواص شیمیایی:

• کاهش اشباع: هیدروژناسیون بیشتر پیوندهای دوتایی در ستون فقرات ایزوپرن را به پیوندهای منفرد تبدیل می کند ، و به طور قابل توجهی درجه اشباع را در مقایسه با پلی ایزوپرن طبیعی یا SBR کاهش می دهد. این امر باعث می شود EP بسیار کمتر مستعد تخریب اکسیداتیو و حمله ازن باشد.
• مقاومت شیمیایی: کاهش پیوندهای مضاعف و ساختار اشباع باعث تقویت مقاومت در برابر بسیاری از مواد شیمیایی از جمله روغن ، سوخت و حلال ها می شود. این ویژگی به EP اجازه می دهد تا در کاربردهای خودرو و صنعتی که در تماس با هیدروکربن ها مکرر است ، عملکرد خوبی داشته باشد.
• ثبات حرارتی: ستون فقرات هیدروژنه پایداری حرارتی را بهبود می بخشد و به EP اجازه می دهد خواص خود را در محدوده دمای وسیع تری نسبت به لاستیک های معمولی حفظ کند.

2. خصوصیات بدنی:

• قدرت مکانیکی: EP به طور معمول قدرت کششی بالا و کشش خوب را حفظ می کند ، اگرچه سفتی و سختی آن می تواند در طول ترکیب مناسب باشد. پلیمر انعطاف پذیری را حتی تحت استرس مکانیکی حفظ می کند.
• دمای انتقال شیشه پایین (TG): EP معمولاً دارای TG کم (در حدود -60 درجه سانتیگراد تا 50 درجه سانتیگراد) است که انعطاف پذیری را در دماهای پایین تضمین می کند و رفتار الاستیک را در محیط های سرد حفظ می کند.
• مقاومت پیری: با توجه به کاهش اشباع ، EP در برابر گرما ، اکسیژن و پیری ناشی از ازن بسیار بهتر از لاستیک طبیعی یا لاستیک های مصنوعی بدون چربی نیست. این ترجمه به عمر خدمات طولانی تر برای محصولات ساخته شده از EP.
• ثبات بعدی: EP از انقباض کم و احتباس شکل عالی برخوردار است و آن را برای قطعات یا مؤلفه های دقیق و دقیق که باید یکپارچگی ابعادی را تحت استرس حفظ کنند ، مناسب می کند.

3. ویژگی های متمایز در مقایسه با سایر لاستیک ها:

• در مقایسه با لاستیک طبیعی ، EP نسبت به ازن ، نور UV و اکسیداسیون حرارتی حساسیت کمتری دارد. همچنین مقاومت شیمیایی بهبود یافته را نشان می دهد.
• در مقایسه با SBR یا NBR ، EP دارای انعطاف پذیری با درجه حرارت پایین ، خاصیت پیری بهتر و مقاومت در برابر روغن ها و سوخت ها ، به ویژه هنگامی که کاملاً هیدروژنه شده است.
• ترکیبی از خاصیت ارتجاعی ، مقاومت شیمیایی و ثبات حرارتی EP را به ویژه برای برنامه های با کارایی بالا مانند شیلنگ های خودرو ، مهر و موم ، واشر و اجزای الاستومریک صنعتی مناسب می کند.

به طور خلاصه ، فرآیند هیدروژناسیون ، پلیمر ایزوپرن را به یک الاستومر پایدار ، با دوام و از نظر شیمیایی مقاوم تر تبدیل می کند و ضمن حفظ خصوصیات الاستیک و مکانیکی که باعث می شود لاستیک های طبیعی و مصنوعی با ارزش باشد. این تعادل خواص چیزی است که EP را از لاستیک های معمولی جدا می کند. $ $